Kilis’te sonbaharı yıllardır yaşayamıyorum. Gençliğimden hatıralarımda kalan sahneler geliyor gözlerimin önüne. Göğdeniz mantarasında yürüdüğüm bir sonbahar gününü yeniden yaşıyorum, gurbette. Zeytin ağaçlarının ürperdiğini, asmaların daha da hüzünlenerek yapraklarını bıraktığını görüyorum. Renklerin harman olduğunu. Yeşilden sarıya, sarıdan kahverengine ve kırmızıya tüm renkleri.

Sonbaharın bu başlangıç günlerinde sizde çıkın mantara yoluna. Arı kuşlarının sonbaharın başladığını duyurmak için nasıl öttüklerini dinleyin. Sonbahar içinde baharı barındırdığı için güzeldir. İçinde sonu barındırdığı içinde hüzünlü. Sarı renk tüm renklerden çoktur. Sarı renk ayrılığı hatırlatır. Ayrılık yeniden

canlanışın intihar edişidir sonbaharda. Sonbahar yeniden yeşermek için, yeniden başlamak için ölmektir.

Kilis’te en güzel bağlarda ve zeytinlerde görürsünüz bu ayrılığı bu ölümü. Sergi yerleri tiyeklerin arasında sessiz sessiz, için için ağlarlar. Arı kuşlarının çığlıkları onları daha çok etkiler. Bağların, zeytinlerin arasında toprak yollarda birkaç saat yürüyün. Ayağınızda bir yemeni olsun mutlaka. Felhan toprağın sıcaklığını, yumuşaklığını, insanı seven kucaklayan vericiliğini hissedersiniz, yürüdükçe. Felhan toprak da çevreye uymuştur, boyun eğmiştir tabiata, rengi biraz kızıllığını kaybetmiştir, üzüntüsünden.

Oysa toprak, sonbaharın son olmadığını bilir. Daha çok ilkbaharların geleceğini bilir de ondan çok üzülmez sonbaharlarda. Neler anlatır felhan toprak neler, yazarlara, düşünürlere, şairlere sonbaharlarda. Sonbaharlar şairlerin limanıdır. Siz de biraz duygulanmak için bu fırsatı kaçırmayın. Biraz şairlik yanınızı yoklayın.

Toprak yollarında yürüyün herhangi bir mantarasında Kilis’in. Sonbaharı yaşayın. Ayağınızda bir yemeni olsun mutlaka. Hele bağ kenarında bir kuyu görürseniz, kovaları da varsa mutlaka su çekin kuyudan.

Bakın kovaların bile hüzünlendiğini, ağladığını göreceksiniz. Oysa sonbaharlar güzeldir. Ne de olsa içinde bahar var. Nice ilkbaharları müjdeleyen.